Op de koffie bij...

* Jeroen de Punder! * 
En wat voor een gepassioneerde, barmhartige, sportieve en zeer betrokken vader van 2 tieners is dat zeg! :-)

Eerst maar eens verder kennismaken: Jeroen, hoe zou jij jezelf in drie woorden omschrijven?
Het eerste wat in mij opkomt is nieuwsgierig, passievol en ongeduldig. Ik vind het heel moeilijk om iets te doen zonder passie, want dan doe ik het niet. Ik vind het ook belangrijk dat je gepassioneerd bent voor wat je doet. Ik vind het leven te kort om iets te doen waar je niet zo veel zin in hebt. Ook ben ik ongeduldig, er moet altijd een bepaalde vorm van snelheid in zitten. Ik roep wel dat ik het ook leuk vind om even stil te zitten. Dat vind ik ook echt, maar dat duurt dan maar een minuut, dan wil ik weer iets gaan doen.

Over passie gesproken: De 40 van Breda; Hoe ben je voor het eerst in aanraking gekomen met dit sportieve initiatief?
In 2018 kwam ik via Stijn, een van de oprichters van de 40 van Breda, in aanraking met dit mooie initiatief. De goede doelen hadden toen ook al alles te maken met Oog voor de Toekomst. Bij mijn dochter Nikki was de diagnose van Usher intussen vastgesteld. Ik wilde graag een bijdrage leveren voor het goede doel, maar ik heb wel eerst aan haar gevraagd hoe zij het vond als ik me daarvoor via de 40 van Breda zou inzetten. Ze was inmiddels wel oud en wijs genoeg, ze was toen 12 denk ik, toen ik voor het eerst meeliep. Toen zei ze: “Vind ik op zich prima, ik vind het wel leuk, als je mij er maar niet teveel in betrekt”. Het jaar daarop, in 2019, is er een interview geweest in BNDeStem en dat was een soort coming out voor haar, want dan sta je met je hoofd in de krant en toen wist de hele straat het.

Wat was de impact van dat interview voor jullie?
Ja, die was heel bijzonder. Voor haar viel het wel mee, of dat zal niet helemaal waar zijn, dat kan ik niet voor haar beoordelen. Maar in haar leeftijdscategorie leest niemand nog de krant. Maar de docent had het zeker gezien, dus er is in de klas wel over gesproken. Uiteindelijk heeft het wel heel veel aandacht gegenereerd, ook voor de 40 van Breda toen, op een positieve manier. Ook voor haar.

Terug naar de 40 van Breda; Heb je er lang over nagedacht je fysiek in te spannen voor zo’n 40 loop’?
Ik was al wel een loper. Bij mijn voormalige werkgever RICOH heb ik een heel loopprogramma geintroduceerd en dat is de Ricoh Vestingloop geworden. Maar die 40 kilometer, dat is wel iets waar ik echt toch voor heb te trainen. Je wordt wel ouder… het is wel lastiger moet ik zeggen. Nee, serieus. Toen ik echt nog veel sportte had ik zoiets, volgens mij kan ik wel een halve marathon lopen zonder dat ik echt train, maar als ik dat nu ga doen, ben ik echt serieus geblesseerd. Dat lukt niet meer. Normaal train ik dan tot de 30km, de rest komt op de dag zelf wel goed.

En hoe past trainen voor de 40 dan in zo’n druk schema?
Ik kom er eigenlijk iets te weinig aan toe. De eerste keer had ik er nog het meeste voor getraind. Klinkt stom, want als je dan een keer zo’n klap hebt gekregen dan moet je denken de tweede keer… Het jaar erna had ik gewoon minder tijd vanwege andere dingetjes.

Hoe train jij ervoor?
Via internet een loopschema opzoeken (haha... ik heb hier de browser nog open staan, want jullie komst en zo'n interview is voor mij ook weer even een momentje, ohw dan zal het wel dichterbij komen...) en optrainen richting een marathon. Ja, gewoon veel kilometers in de benen krijgen. Ik heb wel eens meegelopen met de loopclubjes, maar ik was ook nog aan het tennissen en ik bokste toen nog een paar keer in de week en nu heb ik padel helemaal uitgevonden, en allemaal dingetjes dus het past nooit qua tijd in het schema.

Dus als ik het zo hoor heeft jouw sportiviteit en jouw gepassioneerde karakter jou er ook wel doorheen getrokken?
Nou, het is gewoon de ene voet voor de andere blijven zetten en niet veel moeilijker dan dat. Alleen het gaat op een gegeven moment heel veel pijn doen haha… en hoe meer je getraind hebt, hoe minder pijn het doet en dat is wel een voordeel. Dan kun je ook echt genieten van de loop. De derde keer heb ik als duoloper meegedaan, met Carolien samen, dus dat is een beetje cheat zeg maar. Ik vind het wel mooi dat het kan, dat je ook een duoloop kunt vormen. Er gebeurt van alles om het lopen van de 40 van Breda heen, de hospitality, en heel veel mooie, lieve mensen met mooie woorden. Je leert ook mensen kennen. Zo zijn we met iemand met een hulphond in contact gekomen. Daar had ik anders geen oog voor als je de volledige 40 loopt. Ik loop niet zo fluitend dat ik daarna kan zeggen: "Laten we nog even lekker kletsen", want ik ben helemaal kapot. Dus dan krijg je ook veel minder mee van de hele entourage. Het pre-corona jaar heb ik juist zo genoten van de entourage en al die mooie mensen, die daar gewoon vrijwillig van alles stonden te doen. Van hospitality tot aan de massages, tot het begeleiden naar de start en natuurlijk de pacers. Je krijgt er dan veel meer van mee. Anders ben je alleen zo gefocust en nu had ik ook een keer de tijd om eens te genieten en dat vond ik ook wel wat hebben.

Dus dit jaar ben je ook weer van de partij?
Jazeker, ik loop hem zeker. Inschrijven doe ik pas op het laatst. Dan heeft het ook pas zin om echt in te zetten op het binnenhalen van donateurs. Als je te vroeg daarmee start, leeft het nog niet.

En je zoon, loopt hij ook weer mee?
Die gaat sowieso ook meelopen. Misschien zelfs met meerdere jongens uit zijn voetbalteam. Hij zit in de selectie en hij probeert zijn hele team mee te krijgen zodat ze allemaal een afstand meelopen.

Wel mooi dat je het groter gaat maken. Je weet elke keer veel donateurs te vinden. Dus ergens breng je jouw enthousiasme wel over!
Veel mensen kennen Nikki en het verhaal, dus zijn ze eerder geneigd denk ik om iets te geven. Ik behoor tot best wel wat van de appgroepen, bijvoorbeeld van de wijk en dat gaat gewoon het hardst. Als je daar een link in zet en zegt van: “Jongens, jullie kennen mij, ik ga dit doen en het is om een behandeling te financieren. Er zijn heel veel mooie mensen bij betrokken die stinkend hun best doen om er een succes van te maken, we hebben dit als doel. Dus help daar aan mee!” Vriendengroepen, alle ouders van de voetbal, daar wordt altijd hard in gedoneerd. Ik tennis nog best veel met een grote groep vrienden, die kennen het verhaal ook goed. En soms in een keer wordt er ook bedrijfsmatig honderden euro’s gestort en dan gaat het hard. Maar ik ben net zo blij met vriendjes van Daan die gewoon € 5,- storten. Dat vind ik eigenlijk nog het mooist, dat je allemaal van die jongensnamen ziet en dan € 5,- hebben overgemaakt. Voor hun natuurlijk knetterveel geld.

"Het is een teamprestatie, het is gewoon De 40 van Breda! Je hebt geen individuele lopers. Je bent met zijn allen."

Hoe heb je de afgelopen edities van de 40 van Breda ervaren? M.a.w: Waarom zouden andere mensen mee moeten lopen?
Ik vind het fantastisch. Ik zeg al, ik train er veel te weinig voor en daardoor zou je zeggen dan geniet je ook minder omdat je helemaal kapot gaat. Maar de sfeer onder de lopers zelf is bizar goed. Het is veel minder prestatiegericht en veel meer proberen om als team met zijn allen de finish te halen. Dat gevoel geeft het mij in ieder geval. Het is een teamprestatie, het is gewoon De 40 van Breda! Je hebt geen individuele lopers. Je bent met zijn allen. En ik vind het ook fantastisch hoe het publiek reageert omdat je ondertussen met een kenmerkend t-shirt loopt, zo’n rood shirt. Het lijkt erop dat het publiek het gewoon prachtig begint te vinden, dat er elke keer die idioten voorbij komen die ze al 4 of 5 keer gezien hebben. En dan helpt het ook nog dat er een paar mensen meedoen die Breda ook kent. Ik heb het ervaren als een fantastisch iets. En het feit dat als je terugkomt dat er dan eten en drinken klaar staat wat gesponsord is en als je echt pijn hebt dat er een keer iemand in je kuiten kan knijpen, heerlijk! Wat ik wel hels vind is het elke keer opnieuw starten. Elke start is fantastisch, maar elke keer de eerste kilometer denk ik weer ‘Waarom?’ Het doet echt heel erg pijn. Op een gegeven moment zit je in zo’n soort flow en dan gaat het wel weer. Dat heb je dus drie keer. Ik heb nog geen marathon gelopen, maar ik ben er bijna zeker van dat de 40 van Breda zwaarder is. Ik hoor veel deelnemers zeggen: liever een marathon dan dit, dat zegt genoeg volgens mij.

Welke momenten van de afgelopen edities staan je nog het meeste bij? Dan denk ik als eerste aan de momenten dat de kinderen zelf meeliepen. Dat vond ik heel mooi, zowel Daan als Nikki. Nikki heeft ook een keer de 5 km en de familieloop meegelopen. Dat vind ik nog steeds heel bijzonder. Plus het feit dat je sommige anderen geïnspireerd hebt om ook mee te lopen. En niet alleen om geld te doneren, maar ook om zich fysiek in te spannen, dat zij zich ook committeren aan de 40 van Breda vind ik wel mooi.

Heb je nog tips voor medelopers om zich voor te bereiden?
Het belangrijkste is dat als je weet waar je het voor doet dan is pijn relatief. Je loopt ergens voor en dan loop je voor mijn gevoel heel anders dan wanneer je denkt, ik ga puur een prestatieloop doen. Het is al een prestatie als je het haalt, dat vind ik al super knap. Maar je zet ook een prestatie neer voor een ander. Dus je doet het om twee redenen. Ik denk dat dat heel veel mensen moet motiveren om gewoon door te zetten. Alleen al door mee te doen draag je al enorm bij, omdat een deel van jouw startbewijs ook wordt gedoneerd, dus je draagt altijd al bij. En stiekem door mee te lopen creëer je aandacht. Want je loopt met een shirt, mensen gaan zich toch afvragen wat er achter de 40 van Breda schuilt.

We willen natuurlijk een zo'n hoog mogelijk sponsorbedrag bij elkaar lopen. Wat is jouw tip voor de 40ers om geld op te halen?
Een goed en mooi verhaal delen onder vrienden / collega’s / buurtjes / sportmaten. De sociale kanalen als Facebook werkte in het verleden nog erg goed, maar tegenwoordig werkt appgroepen erg effectief.
Haha… en deze tip wilden we eigenlijk niet horen: Je moet niet te vroeg beginnen, want eerder leeft het nog niet.


Enthousiast geworden? Doneren kan zeker nog via www.40vanBreda.nl! En we rekenen natuurlijk massaal op jullie mentale support langs de kant tijdens de Bredase Singelloop! En juich ook even extra hard als je een mooi rood shirt van de 40 van Breda voorbij ziet lopen, al helemaal als daar een krullenbol in zit met blauwe ogen, want waarschijnlijk heeft hij nét te weinig getraind...